چه مواد غذایی دندان ها را زرد می کند؟

با گذر زمان رنگ سفید دندان‌ها تغییر کرده و رو به زردی می‌رود؛ اما متأسفانه برخی مواد غذایی نیز هستند که زیاده‌روی در مصرف آن‌ها باعث زردی زودهنگام آن‌ها می‌شوند. به خاطر اینکه حاوی ترکیباتی هستند که باعث ایجاد لکه در دندان‌ها شده و به مینای سفید آن‌ها آسیب می‌رسانند.

بدون شک در خصوص مواد غذایی سفیدکننده‌ی دندان‌ها مانند سیب، کرفس، توت‌فرنگی، لیموترش، گل کلم و غیره شنیده یا خوانده‌اید و حتماً داشتن دندان‌های سفید و سالم را یکی از نشانه‌های جوانی می‌دانید. درست است که با گذر زمان و افزایش سن، رنگ سفید دندان‌ها تغییر کرده و رو به زردی می‌رود؛ اما متأسفانه برخی مواد غذایی نیز هستند که زیاده‌روی در مصرف آن‌ها رنگ طبیعی دندان‌ها را تهدید می‌کنند و باعث زردی زودهنگام آن‌ها می‌شوند. به خاطر اینکه حاوی ترکیباتی هستند که باعث ایجاد لکه در دندان‌ها شده و به مینای سفید آن‌ها آسیب می‌رسانند.

در این مطلب شما را با چند ماده‌ی غذایی که باعث زرد شدن زودهنگام دندان‌ها می‌شوند بیشتر آشنا می‌کنیم. لطفاً با ما همراه باشید.

سفیدی دندان از چیست؟

مینای دندان‌ها عنصری است که باعث ایجاد رنگ سفید دندان‌ها می‌شود. لایه‌ای که زیر مینای دندان قرار دارد «عاج» نامیده می‌شود و رنگ آن زرد است. اگر علت زردی دندان‌ها به دلیل تخریب مینای دندان باشد لازم است که به دندان‌پزشک مراجعه کنید. اما اگر مینای دندان ایرادی نداشته باشد و زردی دندان‌ها به دلیل لک شدن آن‌ها از طریق مصرف مواد غذایی باشد می‌توانید با کاهش مصرف و یا پرهیز از برخی مواد غذایی رنگ دندان‌ها را به حالت اول برگردانید. در ادامه با برخی از مواد غذایی زردکننده‌ی دندان‌ها بیشتر آشنا می‌شوید.

قهوه

قهوه یکی از نوشیدنی‌های تیره‌رنگی است که باعث لک شدن و زردی دندان‌ها می‌شود. لایه بیرونی که روی دندان‌ها را می‌پوشاند پوشیده از منافذ متعدد است و به همین دلیل به‌سادگی رنگ قهوه را به خود می‌گیرد. در نتیجه دندان‌ها زرد می‌شوند.

چای

اکثر مردم تصور می‌کنند که چای به‌اندازه‌ی قهوه نمی‌تواند باعث زردی و لک شدن دندان‌ها شود. اما باید بدانید که برخی از انواع چای‌های سیاه به‌اندازه‌ی قهوه امکان زرد کردن زودهنگام دندان‌ها را دارند. واقعیت این است که چای حاوی «تانین» است. این ترکیبات به‌راحتی به مینای دندان می‌چسبند. با این وجود چای حاوی خواص مفیدی برای سلامتی است و حذف کردن آن توصیه نمی‌شود. بهتر است از چای‌هایی که رنگ روشن‌تری دارند مانند چای سبز استفاده کنید و یا به آن کمی شیر اضافه کنید.

سس سویا

سس‌هایی مانند سس سویا که به‌عنوان چاشنی غذاها استفاده می‌شوند رنگ تیره‌ای دارند و به این ترتیب باعث لک و زرد شدن دندان‌ها می‌شوند. این نوع سس‌ها طعم خاصی به غذاهای مختلف می‌دهند اما بهتر است در مصرف آن‌ها زیاده‌روی نکنید. فراموش نکنید یک قانون مهم وجود دارد: هر ماده‌ی غذایی که لباستان را لک می‌کند می‌تواند دندان‌هایتان را نیز زرد کند.

سس گوجه‌فرنگی

سس گوجه‌فرنگی محبوب همه‌ی ما که برای خوش‌طعم کردن ساندویچ‌ها و انواع غذاها استفاده می‌کنیم نیز عاملی برای زردی زودهنگام دندان‌ها است. به خاطر اینکه این سس‌ها حاوی میزان زیادی اسید هستند که باعث تخریب مینای دندان و در نهایت زردی آن‌ها می‌شود. اگر عاشق سس‌های قرمز هستید و بدون آن‌ها غذا برایتان دل‌چسب نمی‌شود توصیه می‌کنیم برای کاهش اثرات اسید موجود در آن‌ها، یک پیش‌غذای حاوی اسفناج یا بروکلی مصرف کنید.

قره قاط یا سیاه گیله

قره قاط یا سیاه گیله یکی از میوه‌های فوق‌العاده برای سلامتی محسوب می‌شود به خاطر اینکه حاوی میزان زیادی آنتی‌اکسیدان است. با این حال، رنگ آبی تیره‌ی این میوه امکان ایجاد لکه روی دندان‌ها را بالا می‌برد که به سختی از بین می‌رود. بنابراین بهتر است بعد از مصرف این میوه و همچنین توت‌های قرمز، شاه‌توت و غیره بلافاصله دهانتان را بشویید. همچنین می‌توانید بعد از مصرف زیاد این میوه‌های رنگی دندان‌ها را با جوش‌شیرین مسواک بزنید. این کار باعث سفید شدن دندان‌ها می‌شود.

چغندر قرمز

بدون شک تاکنون چغندر مصرف کرده‌اید و می‌دانید که چه رنگ فوق‌العاده‌ای دارد. به‌طوری‌که حتی می‌توانید با آن تخم‌مرغ رنگ کنید. باید بدانید که همین رنگ قرمز به راحتی باعث ایجاد لکه در دندان‌ها می‌شود. این امکان در صورت استفاده از آب چغندر بیشتر می‌شود. البته باید بدانید که چغندر یکی از بهترین مواد غذایی موجود برای سلامتی بدن است. در نتیجه نیازی نیست خودتان را از خواص آن محروم کنید. بهتر است بعد از مصرف چغندر دندان‌هایتان را مسواک بزنید.

ادویه‌ی کاری

رنگ قرمز و زرد پودر کاری نیز یکی از عوامل اصلی زردی دندان‌ها محسوب می‌شود. با این حال بهتر است به مصرف این ادویه‌ی پرخاصیت که طعم فوق‌العاده‌ای به غذاها می‌دهد و برای سلامتی مفید است ادامه دهید. برای کاهش تأثیر منفی این ادویه روی دندان‌ها بهتر است دهانتان را آب بکشید و دندان‌ها را شستشو دهید.

فراموش نکنید...

یادتان باشد برای کاهش تأثیر مواد غذایی در رنگ دهی به دندان‌ها لازم است که بلافاصله بعد از مصرف آن‌ها دهان و دندان‌هایتان را بشویید. با این حال بهتر است فراموش نکنید که در برخی موارد مسواک زدن وضعیت را بدتر می‌کند. واقعیت این است که مواد غذایی ترش و اسیدی به مدت حدود نیم ساعت باعث نرم کردن مینای دندان می‌شوند. بنابراین اگر در این فاصله‌ی زمانی اقدام به مسواک زدن دندان‌ها بکنید امکان اینکه به مینای دندان آسیب بیشتری وارد شود زیاد است. بنابراین بهتر است به آب کشیدن دهان بسنده کنید و از مسواک زدن بلافاصله بعد از خوردن مواد غذایی اسیدی بپرهیزید.

10 ترسی که نمی گذارد خلاق باشید!!!

مجله همشهری تندرستی - حامد اسمعیلی: ممکن است شنیده باشید که می گویند هر فردی در وجودش خلاقیت دارد و کودکان اغلب خلاق به نظر می رسند. ولی خیلی از ما زمانی که به بزرگ سالی می رسیم اعتماد به نفس خلاقیت را از دست می دهیم و به فردی تبدیل می شویم که از ایده های خلاقانه هراس دارد. بسیاری از روان شناسان و متخصصان حوزه پرورش خلاقیت معتقدند بزرگ ترین مانع برای خلاقیت، ترس است. خیلی از ما زمانی که کار موفقیت آمیزی انجام می دهیم، به جای ادامه آن و خلق چیزی جدید، برای اجتناب از پیامدهای ترس مان متوقف می شویم. 

«الیزابت گیلبرت» نویسنده کتاب «تغذیه، عبادت، عشق» می گوید که ترس و خلاقیت دوقلوهای به هم چسبیده هستند. آنچه مردم را از خلاق بودن دور نگه می دارد، این است که برای از بین بردن ترس، خلاقیت را هم با آن از بین می برند. پیام هایی که تشویق به هم نوایی و مهارکردن تک روی می کنند. مدارس و محل های کار ما را فرا گرفته اند و ما همچنان آرزو می کنیم خلاق باشیم. نوآوری تحسین شده است و ما را به عنوان الگویی برای پیروی از خودمان قرار می دهد. فقط این مانده که ما باید ترس از پیشرفت نکردن را کنار بگذاریم. در این مقاله به چند مورد از رایج ترین ترس های ضدخلاقیت و راه مقابله با آنها اشاره می کنیم.

1- ترس خلاق نبودن!

افرادی که این ترس را دارند در وهله اول باور نمی کنند که می توانند خلاق باشند. آنها تعریفی از خود ارائه می کنند که حتی احتمال خلاق بودن را رد می کند. گاهی اوقات آنها خودشان را کودن تر یا منطقی تر از آن می دانند که بتوانند خلاق باشند. حتی ممکن است بگویند: «من قطره ای از خون خلاقیت در بدنم نیست.» اغلب این افراد فراموش می کنند که هر روزه به نوعی خلاقیت نشان داده اند و آن را جدی نگرفته اند.

راهکار: دانشگاه ها و مراکز مشاوره ای هستند که به افرادی که می خواهند خلاق تر باشند، کمک می کنند. آنها یاد گرفته اند کارشان این نیست که بگویند چطور، بلکه کمک می کنند که این افراد اعتماد به نفس خلاقیت ذاتی شان را که در کودکی داشتند، دوباره زنده کنند. این گونه شروع کنید؛ ابتدا تعریف خود را از اخلاقیت گسترده کنید. 

لزومی ندارد که «ون گوگ» باشید. به زمان هایی در گذشته که بر مشکلات فائق آمدید، رجوع کنید و آنگاه می بینید که چقدر خلاق هستید. آیا شما می توانید یک مشکل کامپیوتری را حل کنید؟ زمانی که غذا درست می کنید اگر چیزی را نداشته باشید، می دانید چه چیز دیگری را جایگزینش کنید؟ آیا می توانید از چرک نویس ها دوباره استفاده کنید؟ تمامی این فعالیت ها به نوعی خلاقانه است. ممکن است شما یک هنرمند در معرض دید نباید، اما معنی اش این نیست که به اندازه او خلاق نیستید.

2- ترس از شکست

همه بارها و بارها شنیده ایم ه تنها راه کسب کردن تجربه در مورد کاری، انجام آن کار است؛ اما هنوز هم زمانی که در طول زندگی مان کاری را غلط انجام می دهیم مورد انتقاد قرار می گیریم. ترس از شکست اصلا عجیب نیست. 

اینکه کمال گرایی تا مرز ناتوانی و عجز هم رایج شده اصلا عجیب نیست. عواقب شکست خیلی عظیم به نظر می رسد. به ما گفته شده که اگر در امتحان موفق نشویم، نمی توانیم کار کنیم. اگر در کارمان موفق نباشیم، امکان امرار معاش را از دست می دهیم. شکست همه چیز را پرمخاطره می سازد، اما اغلب کارآفرینان و خلاقان شکست می خورند. آنها خود را منعطف می سازند که با شکست دست و پنجه نرم کنند، زیرا تنها راه برا اینکه کاری جدید انجام دهیم این است که بدانیم چطور با شکست مواجه شویم.

راهکار: «ساموئل بکت» می گوید: «شکست بخور، باز هم شکست بخور و این بار بهتر شکست بخور.» راه هایی پیدا کنید که چیزهای جدید را امتحان کنید، بدون فکر کردن به عواقب شکست که خیلی برای مواجهه بزرگ هستند. ابتدا کارهایی را که انجام می دهید آزمایش بنامید نه شکست. شما دارید چیزی را امتحان می کنید و از آن می آموزید. با گفتن اینکه موفقیت، فرآیند کشف کردن و یاد گرفتن است نه نتیجه، می توانید حس کنجکاوی خود را پرورش دهید. 

زمانی که تنها هستید سعی کنید یک غذای جدید درست کنید که اگر بد هم شد، کسی متوجه نشود. با رنگ و سفال بازی کنید و نتیجه را برای خودتان نگه دارید و به خاطر داشته باشید که اشتباهات می توانند به بهترین نتایج منجر شوند. همین برچسب های یادداشت رنگی زمانی اختراع شد که یک دانشمند چسبی ارائه کرده بود که چسبندگی کافی نداشت. چه کسی می داند که اشتباهات شما منجر به چه اختراعی می شود؟

3- ترس از ناشناخته ها

لازمه خلاقیت این است که افراد از شکل احتمالی اثرشان آگاه نباشند. فرقی نمی کند می خواهند یک عکس خلق کنند یا یک برنامه کامپیوتری یا اینکه می خواهند شغلی جدید راه بیندازند. هیچ طرح جدید توسط طراح آن پیش بینی نمی شود. آثار اعجاب انگیز اغلب در پیشرفته ترین نقطه از نقطه آغاز قرار دارند. اگر می خواهید فردی خلاق باشید، باید ایده های قدیمی خود را رها کنید و به مکان هایی بروید که تا به حال نرفته اید.

راهکار: خودتان را به انجام کارهای بدون برنامه عادت دهید. با انگشت تان نقاشی بکشید، برای پیاده روی بدون نقشه به یک مکان ناشناخته بروید، به موزه ها، به مراکز خرید و گالری هایی که به طور معمول نمی روید، سربزنید. سعی کنید با افراد با دیدگاه های متفاوت در ارتباط باشید. آنها چشم تان را به افق های جدید باز می کنند. سعی کنید از این فعالیت های جدید لذت ببرید و سپس شروع کنید کمی بخش هایی از زندگی تان را که خیلی تحت کنترل هستند، رها کنید.

4- ترس از بی برنامه بودن

منطق در فرهنگ ما خیلی باارزش است؛ اما در حالی که نیمکره چپ مغز ارتباطات منطقی را برقرار می کند، این نیمکره راست است که اجازه می دهد خلاقیت به درستی جریان داشته باشد.

آلبرت انیشتین این موضوع را این گونه مطرح می کند که: «ذهن احساسی یک هدیه مقدس است و ذهن منطقی یک خدمتکار باوفاست. ما جامعه ای ایجاد کرده ایم که به خدمتکار افتخار می کند و هدیه را فراموش کرده است.»

راهکار: به خاطر داشته باشید هر یک از دو نیم کره مغز جایگاهی در زندگی شما دارد. از نیمه آزاد و بی برنامه مغز خود برای ایجاد ایده ها استفاده کنید هرچقدر هم که غیرمنطقی به نظر برسند. اجازه بدهید که هر کدام از آنها به نقطه عطفی برای خلاقیت های بعدی بدل شود. زمانی که نیمکره راست تان را آزاد و رها می کنید، به نیمکره چپ اجازه می دهید که از بین آن ایده ها، آنهایی را که شایستگی دارند، انتخاب کند.

5- ترس از قضاوت شدن 

قضاوت شدن گاهی خیلی انسان را ناراحت می کند. همه ما زمان هایی را تجربهکرده ایم که قضاوت دیگران ما را ناراحت کرده است. گاهی اوقات حتی قضاوت هایی که فکرش را هم نمی کنید، ناراحت کننده می شود.

بعضی وقت ها احساس می کنیم از ما قدردانی نشده یا مورد بی توجهی قرار گرفته ایم. البته زمانی که کسی از کارمان تقدیر می کند و ما گمان می کنیم کار بارازشی انجام نداده ایم، ممکن است دچار سوءتفاهم شویم.

اغلب ما تصور می کنیم تنها راه دوری از قضاوت شدن این است که کاری را که ممکن است قضاوت شود، انجام ندهیم؛ اما با این کار از پیشرفت مان جلوگیریم کنیم و پتانسیل عظیمی را که در درون هر فردی وجود دارد از بین می بریم. درواقع بزرگ ترین منتقد شما ذهن شماست. همه ما یک منتقد درونی داریم که مدام به ما غر می زند و ترس مان را تغذیه می کند. منتقد درونی شما سعی می کند که شما را از قضاوت دیگران مصون نگه دارد، اما به مرور زمان شما را حتی از ریسک های منطقی و هرچیز بدی دور می کند.

راهکار: قضاوت بازدهی خلاقیت تان را به تعویق بیندازید. همان طور که چیزی جدید خلق می کنید به خودتان فرصت بدهید که چیزهای دیگر را امتحان کنید و اجازه بدهید که خلاقیت در جریان باشد. در طول این فرایند، کار شما این است که اجازه بدهید هر چیز روال خودش را طی کند. بعد از اینکه کارتان تمام شد، آنگاه آن را ویرایش کنید. به این شکل به جای اینکه جریان خلاقانه را فرو بنشانید، چیزی دارید که روی آن کار کرده و پیشرفت کنید. زمانی که دارید کار خود را ارزیابی می کنید، مراقبت زبانی که استفاده می کنید باشید. با اجتناب از انتقادهای بی فایده، با خودتان به مهربانی رفتار کنید. به جای آن دقیقا مشخص کنید کجای کا نیاز به بهترشدن دارد.

6- ترس از برملا شدن

ممکن است تصور کنیم خلاقیت یک مسئله شخصی است و اگر دیگران آن را بفهمند ما را در معرض خطر قرار می دهد. هرچه بیشتر شما روی چیزی کار کرده اید و آن چیز برای تان اهمیت دارد، بیشتر در معرض خطر قرار می گیرد.

راهکار: هرچه بیشتر کاری اهمیت داشته باشد، بیشتر باعث می شود احساس آسیب پذیری کنید. به جای اینکه در مقابل ترس تان تسلیم شوید، دوباره بررسی کنید که چرا اهمیت دارد و چه چیزی را ممکن می سازد. از آن به عنوان نیرویی برای غلبه بر ترس استفاده کنید.

7- ترس از پذیرفته نشدن

انسان اجتماعی است. تنهایی نه تنها سلامت روانی بلکه سلامت جسمانی و حتی عمر متوسط را هم تحت تاثیر قرار می دهد؛ بنابراین هیچ تعجبی ندارد که آن قدر از پذیرفته نشدن بترسیم.

مدارس به ما می آموزند که خود را با هنجارهای اجتماعی تطبیق دهیم. اغلب افراد خلاق به خاطر عجیب و غریب و دمدمی مزاج بودن طرد می شوند. این چیز جدیدی نیست. همیشه در طول تاریخ پیشگامان از قرادادها سرپیچی می کردند و نظم محل کار را به هم می زدند و به همین دلیل طرد می شدند. گالیله را مجبور کردند که حرفش را مبنی بر اینکه زمین به دور خورشید می چرخد، تکذیب کند. «ون گوگ» هنرمند برجسته در طول زندگی اش فقط یکی از نقاشی های خود را فروخت.

راهکار: در دنیای مدرن ما یک مزیت بزرگ داریم که ون گوگ و گالیله نداشتند. اینترنت و سایر وسایل ارتباط جمعی مدرن جهان را کوچک تر کرده اند. اکنون این مسئله ممکن شده است که ما یک گروه از افراد هم فکر را پیدا کنیم و احساسات خود را هرچقدر هم که عجیب باشند با آنها در میان بگذاریم. برای اینکه از حصار خلاقیت تان بیرون بیایید، خیلی آرام قدم بردارید. ابتدا با خلق کردن در خلوت آغاز کنید، سپس یک گروه حامی پیدا کنید که کارتان را با آنها به اشتراک بگذارید. هنگامی که اعتماد به نفس طردنشدن را به دست آوردید، دایره افرادی که دستاوردتان را می بینند، گسترش دهید تا جایی که دیگر به تمامی آن را پنهان نکنید.

8- ترس از باارزش نبودن

خیلی از ما خود را با دیگران مقایسه می کنیم و خود را ناقص می یابیم. درواقع حتی پیشروهای موفق کسب و کار ممکن است گمان کنند که برحسب تصادف موفق شده اند و اینکه دیگران را فریب داده اند و واقعا سزاوار این جایگاه نبوده اند. آنها این طور تصور می کنند، در صورتی که شواهد که شامل قابلیت و ستایش و نتایج مثبت است، خلاف این موضوع را نشان می دهند. این احساس قلابی بودن بسیار شایع است. بیشتر هم در میان بانوان و گروه های اقلیت رایج است. افرادی که این طور هستند از هر نشانه ای استفاده می کنند تا این اعتقاد خود را که باندازه کافی خوب نیستند، اثبات کنند و این می تواند آنها را حتی از تلاش کردن هم باز دارد.

راهکار: به خاطر داشته باشید یک ایده خلاقانه در ذهن ما زمانی که متوجه آن می شویم هیچ گاه به آن خوبی که باید، نیست. در هر تلاش خلاقانه، نقص و عیب طبیعی و ذاتی است. این مسئله به جای اینکه نشانه ای از بی ارزش بودن شما باشد، امری طبیعی است. تحقق کامل افکار حتی برای خلاق ترین فرد هم غیرممکن است. این لازمه ذات بشر است. اینکه بیشتر بخواهید به این معنی نیست که تلاش های شما بی ارزش بوده است.

9- ترس از تقدیرنشدن

تصویر معمول از هنرمند فقیری که در اتاق زیرشیروانی زندگی می کرد بر فرهنگ ما تسلط دارد. این باعث می شود حس کنیم پرداختن به خلاقیت باعث فقر و گمنامی می شود. خود ما فکر می کنیم برای گذران زندگی و تامین مخارج خانواده، ضروری است که یا به سراغ حرفه هایی چون پزشکی و وکالت برویم و نیز به دنبال شغل آزاد وگرنه هر مسیر دیگری منجر به سختی و فشار اقتصادی می شود.

راهکار: کارهای خلاقانه موفقیت آمیزی را که می توان با آن امرار معاش کرد، مرور کنید. کارگردان ها ،متخصصان تبلیغات، طراحان گرافیک و دیگرانی از این دست، از طریق مشاغل خلاقانه زندگی خود را می گذرانند. بعضی از این مشاغل معیار خوشبختی محسوب می شوند. همه هنرپیشه ها، نقاشان و مجسمه سازها ناگهان مشهور و ثروتمند نشده اند اما ترکیب کردن شغل های خلاقیت آمیز با شغلی که بتوان قبض ها و مخارج زندگی را با آن پرداخت کرد، راهکاری است که خیلی ها در پیش گرفته اند و راه را برای کارایی گزینه های خلاقیت باز می گذارند. 

این شغل های جایگزین نیازی به انتظار پشت میزها ندارند. یک هنرپیشه می تواند در بخش صدا کار کند، به بچه ها تعلیم دهد و به کارآفرینان، مهارت های اجرایی را یاد دهد. کارگردان هایی که در یک بازه ای کار نمی کنند، می توانند گروه هایی برای خیریه و تبلیغات برای مشاغل ایجاد کنند. فراموش نکنید که خلاقیت بخش جدایی ناپذیر همه مشاغل است. اگر شما راه بهتری برای انجام چیزی پیدا کنید حتی اگر در کارخانه کار می کنید، شما فردی خلاق هستید. اگر بخش خلاقیت ذاتی انسان را از بین ببریم به راحتی می توان انسان را با یک روبات جایگزین کرد.

10- ترس از شروع کردن

آغاز کردن معمولا سخت ترین بخش از هرچیز باارزشی است. قبل از اینکه آغاز کنید، حس انتظار شما باعث می شود بدون اینکه هنوز چیزی در واقعیت رخ دهد، ترس تان آغاز شود. در این زمان است که شما به جای فعالیت، پر از استرس می شوید یا بدتر از آن، ذهن شما خالی می شود و شما منجمد شده و قادر به حرکت نخواهید بود. قفل شدن ذهن در مورد نویسنده ها امری شناخته شده است، اما در مورد مشاغل خلاقانه دیگر هم کاربرد دارد. این باعث می شود که افراد کارشان را به تعویق بیندازند و شهرت شان را خراب کنند. 

قفل شدن ذهن حتی افراد خلاق مشهو را هم تحت تاثیر قرار می دهد.«داگلاس آدام» نویسنده مشهور باعث شد که ویراستارهای کتابش او را به مدت سه هفته به سوئیتی در یک هتل بفرستند تا جلد آخر کتابش را به پایان برساند، زیرا نوشتن و تمام کردن آن را خیلی به تاخیر انداخته بود.

راهکار: خیلی از نویسندگان به توقف ذهنی اعتقاد ندارند. آنها می گویند چیزی که نیاز دارید این است که برای شروع نظم و ترتیب داشته باشید. هرچیزی که به ذهن تان می رسد هرچند بی اهمیت را بنویسید. صحنه بیرون از پنجره تان را توصیف کنید. خودتان را به جای آغاز داستان در وسط داستان تصور کنید. در مورد کیفیت نگران نباشید فقط شروع کنید.

برای سایر تلاش های خلاقانه هم به همین صورت است. قلم موی نقاشی را بردارید و چیزی روی تخته نقاشی بکشید. نتی را با ابزار موسیقی خود بنوازید، راه حلی را برای مشکل تان امتحان کنید هرچند بدانید که کارایی ندارد. به جای به تعویق انداختن مشکلات با آنها دست و پنجه نرم کنید. 

زمانی را برای انجام کارتان تعیین کنید هرچند بدانید که نتیجه خوب نمی شود، سپس در پایان می توانید آن را اصلاح کنید. اغلب نویسندگان کل پاراگراف اول یا حتی فصل اول اثر خود را خط می زنند. چطور عقب نشینی را به پیشرفت تبدیل می کنید؟ از ترسی که شما را به عقب می کشد رها شوید و از خلاقیتی که در درون تان دارید، استقبال کنید.

درمان مشکل جنسی در 6 حرکت!!!

هفته نامه سلامت، دکتر محمدرضا صفری نژاد متخصص کلیه و مجاری ادراری و عضو هیات عملی دانشگاه: «دیگر نگران مشکل جنسی خود نباشید!» این تبلیغات را بارها از شبکه های ماهواره ای دیده یا شنیده اید. متاسفانه گروه زیادی از آقایان گول این تبلیغات واهی را می خورند و هزینه های زیاد بابت محصول های این چنینی که صددرصد هم تقلبی هستند، پرداخت می کنند و بعد از مصرف آن هیچ نتیجه ای هم نمی گیرند. 

چون تشخیص نوع مشکل جنسی به این راحتی ها که فکر می کنیم نیست و درمان آن چنین نیست که بتوان یک دارو را برای همه افراد تجویز کرد. برای هر نوع اختلال جنسی، راه درمانی خاصی انتخاب می شود. درمان مشکل های جنسی باید به روش کاملا علمی انجام شود. 

در علم پزشکی برای تشخیص هر بیماری ای لازم است معیارهایی رعایت شود مثلا وقتی بیماری می گوید به دلیل پرنوشی و پرادراری به بیماری دیابت مبتلا شده حرف او استنادی ندارد و این وظیفه پزشک است که با گرفتن شرح حال، معاینه بیمار و درخواست چند آزمایش متوجه افزایش قند خونش شود. مشکل جنسی نیز به همین روال است حتی نیاز به بررسی های بیشتر و تخصصی تری هم دارد. برای یافتن علت اصلی مشکل جنسی از الگوریتم زیر تبعیت می کنیم.

1- شرح حال، معاینه فیزیکی و تشخیص نوع اختلال

باید شرح حالی دقیق از بیمار گرفته شود. وقتی مردی با شکایت مشکل جنسی مراجعه می کند اول باید دید منظور او از به کار بردن این کلمه چیست؟ سوال های مطرح شده به این قرار است؛ آیا میل جنسی تان کاهش یافته؟ اختلال در انزال دارید؟ آیا می توانید رابطه زناشویی برقرار کنید؟ با توجه به پاسخ بیمار به این پرسش ها، پی می بریم که بیمار چه نوع اختلالی دارد. 

گاهی نیز بعضی از مردان در حقیقت بیمار نیستند ولی انتظارهای خاصی از خود دارند مثلا فردی با شکایت کوچک بودن آلت تناسلی مراجعه می کند در صورتی که در معاینه فیزیکی همه چیز کاملا طبیعی است. گاهی هم فرد از اختلال نعوظ شکایت می کند با این شکایت که نمی تواند دو بار پشت سر هم رابطه زناشویی برقرار کند. از نظر علمی این افراد مشکلی ندارند چون مردان بعد از انجام مقاربت دوره تحریک ناپذیری دارند.

2- درخواست آزمایش

اختلال های جنسی در مردان حدود 20 نوع است. برای اینکه پزشک بیماری را با موفقیت درمان کند، قدم اول تشخیص نوع بیماری، سپس یافتن علت بیماری است. یافتن علت، موضوع بسیار مهمی است که متاسفانه بسیاری از پزشکان آن را نادیده می گیرند. 

یافتن علت باید با گرفتن شرح حال و پرسش هایی درباره بیماری های زمینه ای، مصرف دارو و وجود مشکل جنسی در گذشته باشد. برای یافتن بیماری های زمینه ای هم باید آزمایش های تخصصی یا تصویربرداری انجام شود. البته نیازی نیست که آزمایش ها، سونوگرافی و رادیولوژی های متعدد درخواست شود. پزشک نباید برای تشخیص بیماری از آزمایش های پاراکلینیک استفاده کند. آزمایش های پاراکلینیک برای تایید تشخیص پزشک است و حتما باید ضرورتی برای درخواست آن باشد.

3- تشخیص جسمی یا روانی بودن اختلال

وقتی مشخص شد که مثلا بیمار دارای اختلال نعوظ است ادامه درمان آسان تر می شود. در این مواقع باید مشخص شود که اختلال نعوظ جسمی است یا روانی. اگر ریشه در اختلال های روان داشت دیگر ادامه نمی دهیم و بیمار به روان پزشک یا روان شناس متخصص ارجاع داده می شود اما در مواقعی که مشکل جسمی تشخیص داده شد مرحله بعدی شروع می شود.

4- تشخیص اولیه، ثانویه یا موقعیتی بودن اختلال

اگر مشکل از آغاز اولین ارتباط زناشویی وجود داشته باشد، مشکل اولیه دارد. اگر فردی چند سال هیچ مشکلی نداشته و به تازگی دچار اختلال شده اختلال از نوع ثانویه است. موضوع بعدی این است که ببینیم آیا در یک موقعیت خاص و با فرد خاصی، اختلال جنسی رخ می دهد. این موضوع را نیز با شرح حال از بیمار می توان متوجه شد. چون ممکن است یک عامل استرس زا در یک موقعیت خاص به وجود آید. این افراد نیازی به دارو ندارند و باید شرایط دلخواه و مناسب فراهم شود. ولی فرد دیگری هم هست که در هر شرایطی دچار اختلال می شود، البته در این افراد هم می توان با توجه به شرایط راه های درمانی را پیشنهاد کرد.

5- آزمایش های تخصصی

در این مرحله نیز سوال هایی برای پزشک مطرح می شود. فرض کنیم بیمار به اختلال نعوظ مبتلا است. در این اختلال باید چند پارامتر در نظرگرفته شود؛ طبیعی بودن جریان خون دستگاه تناسلی، وضعیت عصب گیری دستگاه تناسلی، سطح هورمون های جنسی و شکل آناتومیک دستگاه تناسلی اما برای تشخیص هر یک از اینها نیز اقدام های پاراکلینیکی خاصی نیاز داریم ولی باز هم برای اینکه سریع و مقرون به صرفه به نتیجه برسیم شرح حال بیمار لازم است. 

مثلا وقتی مرد جوان 28 ساله ای در اثر تصادف دچار قطع یا آسیب نخاع شده است، مشکل معلوم است. این فرد اختلال نعوظ از نوع عصبی دارد و اصلا نیازی به آزمایش های اضافی نیست. یا بعد از بررسی بیمار متوجه می شویم که در کودکی دچار بیضه نزول نکرده بوده و متوجه نشده اند. این بیمار مشکل هورمونی دارد چون بیضه ها از بین رفته اند. پس مهم است بدانیم که آیا مشکل بیمار از اول وجود داشته، بعدها به وجود آمده، در یک موقعیت خاص و با فرد خاصی رخ می دهد یا همیشه و در هر موقعیتی مشکل با او همراه است. بعد از تشخیص علت اختلال، قدم بعدی را بر می داریم.

6- اختلال نعوظ با نشت وریدی

یکی از بدترین انواع اختلال نعوظ از نوع اختلال با نشت وریدی است. در این نوع از اختلال خون در آلت تناسلی باقی نمی ماند. برای تشخیص باید از روش رادیولوژیک استفاده کرد. بهترین راه استفاده از سونوگرافی داپلکس است. اگر در یافتن علت اختلال نعوظ به کم کاری غدد تناسلی مشکوک باشیم آزمایش خون درخواست می شود. راه تشخیصی دیگر برای تشخیص اختلال نعوظ، استفاده از یک تست کامپیوتری است که در آن الکترودی به آلت تناسلی در طول شب متصل می شود تا تعداد نعوظ اندازه گرفته شود. 

اگر هم اختلال در عصب دهی باشد می توان از تست هایی که سرعت هدایت تحریکات اعصاب را به طور کمی اندازه می گیرند استفاده کرد. امروزه تجهیزات پیشرفته ای برای تشخیص اختلال های جنسی وجود دارد. مهم ترین اصل برای درمان بیمار، تشخیص درست نوع اختلال است بنابراین بیماران باید از خوددرمانی با داروهای تبلیغاتی جدا خودداری کنند و درمان را به عهده پزشکی که در این زمینه مهارت دارد بسپارند.

آیا قهوه روی زیبایی هم تاثیر دارد؟

آیا قهوه روی زیبایی هم تاثیر دارد؟ بله. دارد. قهوه به شکل‌های مختلفی است و می‌تواند روی پوست و مو تاثیرات خوبی داشته باشد.

وقتی با خوردن یک فنجان قهوه داغ روزمان با انرژی آغاز می‌شود، آیا قهوه روی زیبایی هم تاثیر دارد؟ بله. دارد. قهوه به شکل‌های مختلفی است و می‌تواند روی پوست و مو تاثیرات خوبی داشته باشد.

فواید قهوه برای جوان کردن پوست

وقتی با خوردن یک فنجان قهوه داغ روزمان با انرژی آغاز می‌شود،آیا قهوه روی زیبایی هم تاثیر دارد؟ بله. دارد.قهوه به شکل‌های مختلفی است و می‌تواند روی پوست و مو تاثیرات خوبی داشته باشد.

جلوگیری از پیری پوست

ما از شاتوت و انار به عنوان موادی که آنتی اکسیدان‌هایی قوی دارند یاد می‌کنیم، قهوه نیز دارای آنتی اکسیدان‌های قوی است و همان اثر را روی سلامت پوست می‌گذارد. یک فنجان قهوه با پیری زودرس پوست که بر اثر آلودگی ،گرما و نور بوجود می‌آید، مبارزه می‌کند.

محافظت از موها

آنتی اکسیدان‌های موجود در قهوه موهای‌تان را نیز براق می‌کند. ماسک قهوه از شکستن موها جلوگیری کرده و آن را درخشان می‌کند و موهای‌تان خوشبو می‌شود.

همه مراکز زیبایی در سراسر دنیا از قهوه برای موها استفاده می‌کنند. قهوه همچنین آسیب‌هایی که بر اثر مواد شیمیایی ایجاد شده را برطرف می‌کند. می‌توانید آن را در خانه دم کنید و روی موهای‌تان بگذارید.

کاهش حلقه تیره دور چشم

قهوه دارای موادی است که سیاهی دور چشم را هم رفع می‌کند. قهوه به گشادکنندگی عروق معروف است و پف زیر چشم را برطرف می‌کند.می‌توانید قهوه را با کرم‌های مخصوص چشم مخلوط کنید و دور چشمان‌تان بزنید. این تریکب رگ‌های خونی دور چشم را گشاد می‌کند. توجه داشته باشید که قهوه را به طور مستقیم دور چشمان‌تان نمالید.

روشن کننده پوست

قهوه برای روشن کردن پوست هم استفاده می‌شود. این دانه ، خاصیت ضد تورم و التهاب نیز دارد که به عنوان اسکراب بدن هم مورد استفاده قرار می‌گیرد. کافئین پوست را سفت کرده و از چین و چروک و افتادگی آن جلوگیری می‌کند. قهوه را برای درمان سلولیت و کاهش دانه‌های رنگی روی پوست نیز استفاده می‌کنند.

رنگ موی طبیعی

قهوه برای رنگ کردن مو هم استفاده می‌شود. آن را براق و خوشرنگ می‌کند. بگذارید قهوه زیاد دم بکشد و و آن راروی موهای‌تان بگذارید. از پودر کاکائو هم می‌توانید استفاده کنید تا رنگ تیره‌تر شود. آن را با رنگ حنا هم می‌توانید مخلوط کنید

 قهوه را چگونه استفاده کنیم؟

مرطوب کننده‌ای متشکل از قهوه و عسل

یک قاشق بزرگ قهوه را با یک قاشق عسل مخلوط کنید.خوب مخلوط کنید و به صورت دایره‌وار روی صورت و گردن‌تان بمالید. بعد از 20 دقیقه صورت‌تان را با آب بشویید.این ماسک خاصیت ضد التهاب دارد و عسل نیز پوست را مرطوب می‌کند.

لایه‌برداری از قهوه، بلغور جوی دوسر و ماست

قهوه و جوی دو سر خاصیت لایه‌برداری دارند و ماست و جوی دو سر نیز پوست را نرم می‌کنند. یک قاشق قهوه را به یک قاشق ماست و جوی دو سر پودر شده اضافه کنید. می‌توانید عسل هم اضافه کنید .آن را روی صورت و گردن‌تان بمالید و بعد از نیم ساعت با آب بشویید.

مخلوطی از پودر قهوه و کاکائو برای دوباره جوان کردن پوست

هر دو پودر برای پوست مفید هستند و خاصیت آنتی اکسیدانی دارند و آسیب‌هایی که به پوست وارد شده را درمان می‌کنند. پودر قهوه و کاکائو را به یک میزان میکس کنید. می‌توانید عسل هم اضافه کنید تا خمیری شود. روی پوست‌تان بگذارید و هرچقدر که می‌خواهید بگذارید بماند و سپس آب بکشید.

مخلوطی از فهوه و لیمو و عسل برای پوستی درخشان

این ماسک برای پوست عالی است چون لیمو ویتامین سی پوست را تامین می‌کند. یک قاشق پودر قهوه را با همان مقدارعسل مخلوط کنید و چند قطره لیمو داخل آن بچکانید. خوب میکس کنید و روی صورت و گردن‌تان بمالید. 30 دقیقه صبر کنید و سپس با آب بشویید.

شما چقدر استرس دارید!

شما چقدر استرس دارید؟

اکثر اوقات دلیل نداشتن راهی برای یک درمان خوب، ندانستن توضیح درست و کامل در مورد بیماری است. ما این مقاله را تهیه کردیم تا با علامتها و نشانه هایی که به شما می دهیم، میزان استرس خود را تست کنید. آن وقت دیگر برای درمان زمان زیادی نیاز نیست.
علائم استرس به ترتیب نشانه های جسمانی، روانی، هیجانی و رفتاری عبارتند از: 

جسمانی:

شامل سردرد و میگرن، تنفس نامنظم، تپش قلب، انواع تیک حالت پرش مختصر در یکی از اعضای بدن: صورت، چشمان، دهان، لرزش، خستگی، بی خوابی، زخم معده و غیره است.

روانی:

شامل فراموشکاری، نداشتن روحیه همکاری، دودلی و تردید، نامرتب بودن و بی برنامه بودن، عدم دقت، تصورات نادرست از مردم و موقعیت ها و غیره است.

هیجانی:

شامل اضطراب، ترس، پرخاشگری، افسردگی، احساس گناه، داشتن نگرانی مفرط و غیره است.

رفتاری:

شامل افزایش تعداد سیگار کشیدن در روز، زیاد مشروب خوردن، پرخوری، جویدن ناخن، کندن مو، امتناع از غذا خوردن، با سرعت زیاد رانندگی کردن، از وضع ظاهری خود غفلت کردن، داشتن وسواس فکری، داشتن وسواس عملی، بررسی مکرر قفل ها، چراغ ها، شیرهای آب و... و غیره است.