روانشناسی رشد

1- روان‌شناسی رشد چیست؟ 
روان‌شناسی رشد، شاخه‌ای از روان‌شناسی است که به مطالعه چگونگی رشد و تغییر افراد در طول زندگیشان می‌پردازد. روان‌شناسان رشد نه تنها به مطالعه تغییرات جسمی و فیزیکی در فرایند رشد افراد می‌پردازند بلکه رشد اجتماعی، هیجانی و شناختی افراد در طول زندگیشان را نیز در نظر می‌گیرند. قبل از بحث بیشتر در این مورد، بهتر است به تعریف دقیق «رشد» بپردازیم.

2- رشد چیست؟ 
این واژه، رشد انسان در طول زندگی، از شکل‌گیری نطفه تا مرگ، را توصیف می‌کند. مطالعه علمی رشد انسان، به دنبال درک و تشریح چگونگی و چرائی تغییراتی است که افراد در طول زندگیشان می‌کنند. این مطالعه، تمام جنبه‌های رشد انسان، شامل رشد جسمی، هیجانی، ذهنی، اجتماعی، ادراکی و شخصیتی را در برمی‌گیرد. 
مطالعه علمی رشد، نه تنها برای روان‌شناسی بلکه برای جامعه‌شناسی، آموزش و بهداشت نیز اهمیت دارد. منظور از رشد، تنها جنبه‌های جسمی و فیزیولوژیکی آن نیست بلکه جنبه‌های شناختی و اجتماعی مرتبط با آن نیز می‌باشد. 
مطالعه رشد انسان برای تعدادی از رشته‌ها از جمله زیست‌شناسی، انسان‌شناسی، آموزش، تاریخ و روان‌شناسی اهمیت دارد. البته ازهمه مهم‌تر، کاربردهای عملی مطالعه رشد انسان است. با درک بهتر این که افراد چرا و چگونه رشد و تغییر می‌کنند، می‌توان این دانش را برای کمک به آن‌ها در زمینه‌ به کارگیری تمام توانائی‌های بالقوه‌شان در زندگی، به کار بست.

3- مطالعه رشد چگونه صورت می‌گیرد؟ 
روان‌شناسان رشد، روش‌ها و فنون متفاوتی را برای مطالعه رشد انسان به کار می‌گیرند. پژوهشگران از روش‌های علمی برای جمع‌آوری و تحلیل سامانمند اطلاعاتی که قابل نتیجه‌گیری باشند، بهره می‌گیرند. روش علمی،فرایندی است که از رویه‌ها و اصول مشخصی برای یافتن پاسخ سوالات استفاده می‌کند.

چهار مرحله اصلی در یک روش علمی وجود دارد:

• پاسخگویی به یک سوال
• ایجاد یک فرضیه
• آزمودن فرضیه
• نتیجه‌گیری

پژوهش‌های روان‌شناسی در زمینه رشد نیز از روش‌های مختلفی از جمله آزمایش، مطالعات طولی (پژوهشی که با پیگیری آزمودنی برای دوره‌های طولانی انجام می‌گیرد)، مطالعات مقطعی(پژوهشی که در آن گروهی را در زمانی خاص تحت بررسی قرار می‌دهد)، مطالعات همبستگی و مطالعات موردی، استفاده می‌کنند. 
پس از آن که نوع پژوهش تعیین گردید، مرحله بعد تعیین چگونگی جمع‌آوری اطلاعات است. در روان‌شناسی رشد از روش‌های مختلفی استفاده می‌شود که هر یک نقاط قوت و ضعف خاص خود را دارند. برخی از رویکردهای متداول عبارتند از:

• مشاهده. دو نوع متفاوت از مشاهده وجود دارد. نخست، مشاهده موضوع مورد نظر در محیط آزمایشگاهی و دیگر، مشاهده در محیط طبیعی. فایده مشاهده در محیط آزمایشگاهی این است که شرایط توسط آزمایش قابل کنترل هستند امّا عیبش این است که شرایط ممکن است غیرطبیعی باشند و فرد از تحت مطالعه بودن آگاه است. مشاهده طبیعی به پژوهشگر امکان می‌دهد تابه مطالعه در شرایط طبیعی و واقعی بپردازد. فایده این روش این است که پژوهشگر می‌تواند رفتارها را آن گونه که واقعاً در شرایط طبیعی اتفاق می‌افتند مشاهده کند امّا عیبش این است که پژوهشگر ممکن است نتواند متغیرهای خارجی موثر بر رفتار را کنترل کند.
• مطالعه موردی. یک مطالعه موردی، تحلیل عمیق یک فرد خاص است. با وجودی که این روش پژوهشی اطلاعات جامعی درباره یک فرد خاص فراهم می‌سازد، امّا تعمیم نتایج به دست آمده بر روی گروه‌های بزرگتر غالباً مشکل است. به این دلیل، از مطالعات موردی غالباً در پژوهش‌های بالینی یا در مواردی که جنبه‌های خاص زندگی فرد مورد مطالعه قابل تکثیر یا بازتولید نباشد، استفاده می‌شود.
• پرسشنامه. این روش راه ساده و سریعی را برای جمع‌آوری حجم زیادی از اطلاعات در اختیار پژوهشگر قرار می‌دهد. یکی از نقاط ضعف این روش این است که تنوع، خلاقیت و فردیت پاسخ‌ها را کاهش می‌دهد. در مواردی که فرد مورد مطالعه قادر به پر کردن پرسشنامه نباشد، مثلاً کودک خردسال، سوالات از طریق مصاحبه پرسیده می‌شود.
• آزمایش. آزمایش مستلزم دستکاری و اندازه‌گیری متغیرهاست. این روش پژوهشی، علمی‌ترین روش است اما در صورتی که متغیرهای مورد نظر، مفاهیم انتزاعی یا درونی باشند، به کارگیری آن دشوار است. مشکل دیگر این است که برخی متغیرهای مورد نظر به دلایل اخلاقی، قابل مطالعه در خلال آزمایش نیستند. به عنوان مثال، می‌توان به پژوهش بر روی اثرات تنبیه شدید کودکان در رشد آن‌ها اشاره کرد.
• 

4- پرسش‌های اصلی در روان‌شناسی رشد چیست؟ 
چند بحث و موضوع مهم در طول تاریخچه روان‌شناسی رشد وجود داشته است. بعضی از پرسش‌های اصلی که از سوی روان‌شناسان و پژوهشگران مطرح گردیده، حول محور اهمیت نسبی وراثت در مقابل محیط، فرایندی که رشد از طریق آن صورت می‌گیرد و اهمیت کلّی آزمایش‌های اولیه در مقابل رویدادهای بعدی، بوده است. 
یک موضوع کلاسیک در پژوهش‌های رشد کودکان، «طبیعت در برابر وراثت» است. آیا وراثت نقش عمده‌تری در رشد کودک دارد یا محیط؟ امروزه، اغلب روان‌شناسان تشخیص داده‌اند که هر دو عنصر، نقشی اساسی دارند امّا بحث همچنان بر سر موضوعات دیگری چون استعداد تحصیلی یا گرایش‌های جنسی ادامه دارد.

منبع:http://www.ravanyar.com/

تعریف روانشناسی از "ورزش و سلامت روحی "

در تلاش برای تعریف روانشناسی سلامت، ابتدا باید سعی شود که سلامت به مثابه یک مفهوم تعریف شود. مشهورترین تعریف سلامت در نظامنامه سازمان بهداشت جهانی (world heal the organization) به شرح زیر صورت گرفته است:

سلامت حالت کامل آسایش و کامیابی زیستی ، روانی و اجتماعی است و صرف فقدان بیماری یا معلولیت ( ناتوانی ) سلامت نیست.
ابعاد منفی و مثبت این تعریف به وسیله داونی (Dawnie etall 1996) و همکاران ( ۱۹۹۶ ) مورد ملاحظه قرار گرفته است. در قسمت اول تعریف، آنها اعتقاد دارند که سلامت به مثابه یک مفهوم مثبت نگریسته می شود ( کیفیت مثبت: آسایش، بهزیستی)
بنیارد (Banyard) ( 1996 ) تعریف سلامت بر مبنای کامل صحت و آسایش زیستی، روانی و اجتماعی را مورد انتقاد قرار داده و اظهار می کند که رسیدن به آن حالت در عمل خیلی مشکل است. از سوی دیگر این تعریف از عوامل گسترده اجتماعی، اقتصادی و سیاسی که ممکن است در این حالت سهیم باشند، غفلت کرده است. این تعریف همچنین مستلزم آن است که افرادی که کامل نیستند (لزوما)، سالم نیز نیستند. در زمینه روان شناسی سلامت، رویکردهای متفاوتی وجود دارد از جمله مدل زیستی پزشکی (Biomedical model) و مدل زیستی روانی اجتماعی (Biopsychosocial model) که در اینجا به آخرین مدل ارائه شده توسط دوانی وهمکاران (۱۹۹۶) اشاره می کنیم.
به عنوان راهی برای حل بعضی از مسائل زندگی، با در نظر گرفتن سلامت به مثابه یک مفهوم نسبی، به جای فهوم مطلق، دوانی و همکاران (۱۹۹۶) مدل جدیدی از سلامت را ارائه داده اند.

با در نظر گرفتن سطح مثبت سلامت، دوانی و همکاران مفهوم << سلامت و رفاه حقیقی >> را به جای اصطلاح سلامت ذهنی به کار بردند زیرا، اصطلاح اخیر ممکن است فریبنده باشد و از تآثیراتی ناشی شود که نسبت به کنش وری فرد مضر باشند یا برای اجتماع زیان آور باشند. در عوض، دوانی و همکاران عقیده دارند که سلامت حقیقی، فرایند نیرومند شدن و قادر بودن توأم با داشتن یک << زندگی خوب >> را منعکس می کند. به عنوان مثال، داشتن دوستان، خشنودی از نیازهای عادی، داشتن کنترل زندگی، قادر بودن برای انتخاب آنچه فرد می خواهد انجام دهد یا قادر بودن به گسترش و توسعه خلاقیت های فرد و داشتن اختیار رای توسعه این کیفیات، تمام این کیفیات سلامت حقیقی زندگی ما را تشکیل می دهند.

دوانی و همکاران خاطر نشان می کنند که سلامت مثبت، اندیشه تناسب اندام را نیز در بر می گیرد. این مفهوم بر اسنادهای جسمی سلامت متمرکز است و در چهار مقوله قدرت و استحکام، نیروی بدنی، انعطاف پذیری و مهارتها خلاصه می شود.
در کل، تمام عقاید مربوط به مدل جدید سلامت ، به تعریف سلامت از دیدگاه سازمان بهداشت جهانی (۱۹۶۴) ارتباط پیدا می کند و عدم تعادل بین سلامت مثبت و منفی را دوباره جبران کرده و التیام می بخشد. این هدف با ارتقای سلامت مثبت و استفاده از ارتقای سلامت به مثابه وسیله ای برای رسیدن به سلامت متعادل مثبت جسمی، روانی و اجتماعی بالا توأم با پیشگیری از بیماری جسمی، روانی و سلامت متعادل مثبت جسمی، روانی و اجتماعی بالا توأم با پیشگیری از بیماری جسمی، روانی و اجتماعی قابل وصول است.

در طول ۱۰ سال اخیر، روانشناسی سلامت در شناخت رفتارهای فردی و سبکهای زندگی که سلامت جسمی شخصی، پیشگیری و درمان بیماری را تحت ناثیر قرار می دهد، مشارکت کرده است. هم چنین در شناخت عوامل خطر مربوط به ناخوشی، بهبود بخشیدن به سیستم های مراقبت بهداشتی از طریق شناخت کارهای عملی خوب و شکل دادن دیدگاه عمومی بر اساس سلامت عامه مردم، روانشناسی سلامت سهم قابل ملاحظه ای داشته است.
روانشناسی سلامت هم چنین در کنترل و مقابله با استرس، تشکیل درد، کاهش و ترک سیار و تعدیل سایر رفتارهای پرخطر درگیر بوده است. در سطح ارتقای سلامت و بهداشت، روانشناسان در تشویق به تمرین منظم ورزش و داشتن رفتارها و تفکر مثبت فعالیت داشته اند.
روانشناسی به نام دیوید مایرز (David Myers) که کتابی با نام << به دنبال سرخوشی : چه اشخاصی سرخوش هستند و چرا >>  (?theparsuit of Happiness : Who is happy and why) تالیف کرده است، سلامت روانی فرد را در میزان داشتن سرخوشی فرد می داند و سرخوشی (خوشحالی) را چنین تعریف می کند:
این حالت خوشی و نشاط، آنی و زودگذر نیست. طبق یافته های یک بررسی ده ساله که انستیتو ملی پیری به انجام رسانده است، افراد برخوردار از روحیه خوش تا ده سال پس از آغاز بررسی نیز همین روحیه را حفظ کرده بودند. این افراد در صورت برخورد با موانع و شکست. قادر بودند دوباره نیروهای خود را جمع کنند و خوشبختی را دیگر بار در زندگی خود بازیابند.

چه چیزهایی باعث خوشحالی مردم می شود به گفته مایرز خوشحالی به سن یا میزان درآمد، مرد یا زن بودن بستگی ندارد، ولی با بعضی خصوصیات شخصیت فرد ، وجود تناسب بسن شغل و مهارت های او، داشتن روابط نزدیک با دیگران و برخورداری از اعتقادات مذهبی و عمل کردن به آنها مربوط است. طبق این نظر ، بهترین عوامل پیش بینی کننده خوشی، ثروت و زیبایی یا شهرت نیست، اما افرادی که بیشتر احتمال دارد خود را آدم های سرخوشی تعریف کنند، دارای صفات یا ویژگی های مشخص هستند که در ادامه آمده است.

• خوش بینی: افراد سرخوش به جنبه های روشن و مثبت حوادث نگاه می کنند و انتظار دارند نتیجه کار خوب باشد و هر گاه چنین نشود، آنان شکست و ناکامی خود را امری کوچک و گذرا تلقی می کنند و می کوشند راه حل تازه و بهتری برای مشکل خود بیابید.
• تسلط شخصی: افراد سرخوش، احساس می کنند که ارباب و صاحب اختیار سرنوشت خود هستند. چون احساس می کنند که اختیار زندگی خود را در کف دارند ، به صورتی همسان از داشتن احساس سرخوشی خبر می دهند.

افزودن بر این چهار ویژگی اصلی شخصیت ، احتمال بیشتری وجود دارد که افراد سرخوش از بدن سالم و متناسب بهره مند بوده، هدفها و توقعات واقع بینانه ای داشته باشند و ضمن سود جستن از روابط مناسب، دوستانی صمیمی داشته و از ایمان مذهبی
سر خوشی نه تنها احساس خوبی به فرد می دهد، بلکه برای سلامت جسمی نیز خوب است بارها محققان پی برده اند که سلامت ( جسمی و روانی ) و سرخوشی دست در دست هم کار میکنند و البته چنین یافته علمی به هیچ وجه شامل چیز تازه ای نیست ، هزاران سال پیش سلیمان نبی گفت: قلب شاداب به اندازه دارویی موثر بهر انسان فایده می رساند ولی روحی شکسته استخوان ها را خشک می کند.
و البته جای هیچ تردید نیست که یادگیری نیز در فردی با روان سالم شکل می گیرد هر چقدر روان فرد از سلامت بیشتری برخوردار است میزان ، عمق و پایداری یادگیری نیز بیشتر است. در راستای پرورش سرخوشی و نشاط ، موارد و توصیه های زیر در متون مختلف روان شناسی آمده است.

1.  تلاش در وقت گذاری و رسیدگی به خود : کمک به رفع نیازهای دیگران بدون شناسایی و ارضای نیازهای فرد نا ممکن است . باید فرد توجه کند که چه کارهایی او را خوشحال می کند ، سپس وقت کافی برای انجام دادن آنها در نظر بگیرد .
2.  سرمایه گذاری در روابط نزدیک و صمیمانه : باید هر فرد وقت و محبت خود را به اشخاصی که دوست دارد هدیه دهد.
3.  تلاش در به انجام رساندن کارها مورد علاقه : هر فرد باید ، دنبال مبارزه طلبی هایی بگردد که به ارضای نیاز خود برای انجام دادن کارهای دارای معنی و هدف از نظر خود کمک می کند . هم چنین باید از فرصت های نامنتظر برای آزمون چیزها و کارهای متفاوت استفاده کند .
4.  دادن نیرو و انرژی به خود : رسیدگی به وضع سلامت جسمانی برای مراقبت از سلامت روان اهمیت دارد .
5.  پرهیز از افراط و تفریط : روحیه همه گاهی قوی و گاهی ضعیف می شود . ولی باید سعی کرد که به نوعی حالت تعادل یا حد وسط رسید.
6.  خوش بین بودن : اگر فرد همواره در پی آن باشد که ببیند در زندگی چه کمبودهایی دارد ، آن عیبها را خواهد یافت و احساسش نیبت به خود از آنچه هست بدتر خواهد شد . باید فرد به دنبال جنبه های و جلوه های مثبت زندگی خود بگردد.

در قسمت دوم تعریف، سلامت در بعد منفی به مثابه فقدان بیماری یا معلولیت نگریسته می شود (اشاره ضمنی به ابعاد منفی دارند). با در نظر گرفتن هر دو بعد تعریف، این مطلب را می رساند که سلامت حقیقی هم شامل پیشگیری از نابهنجاری و بیماری (مثل نا خوشی ، بیماری) و نیز ارتقای سلامت مثبت است که این امر (ارتفای سلامت مثبت) خیلی مورد غفلت قرار گرفته است.

مدل جدید سلامت روحی با ورزش

روانشناسی سلامت با ورزش

نقش روانشناسی در پیشگیری، کنترل و ارتقای سلامت ما، به مثابه یکی از چالش انگیزترین و جالبترین وظایف قرن بیستم نمود پیدا کرده است. تاسیس روانشناسی سلامت به عنوان بخش ۳۸ در انجمن روانشناسی امریکا ( Apa) (American psyholigical Association) در ۱۹۷۸ و دادن کرسی در انجمن روانشناسی انگلیسی (Bps) (British psychological society)، نیاز و ارزش فرایند کاربرد اطلاعات را در نتایج مراقبت های بهداشتی و سلامت در روانشناسی نشان می دهد. (متارازو ۱۹۹۴).(Matarazzo)

<<نوعی احساس امنیت ، احساس اینک زندگی به طور کلی به خوبی می گذرد>>

ویژگی های افراد با نشاط

احترام به خود: به زبان خیلی ساده مرد سرخوش را دوست دارند. اگر چه آنان در برابر احساسات تردید در مورد خود، اضطراب و افسردگی به طور کامل مصون نیستند، به جنبه های خوب و مثبت خود بیشتر توجه می کنند و محدودیت هایشان را می پذیرند.

یا روحانی برخوردار باشند که از آنان حمایت می کند، به زندگیشان هدف و مقصد می بخشد و انان را چنانکه هستند می پذیرد.

توصیه های موثر بر افزایش نشاط از دید روانشناسان با ورزش

http://www.blogsport.info/exercise-and-mental-health

پیلاتس برای یک شکم تخت

این تمرینات پیلاتس ، برای داشتن یک شکم صاف است. یک مطالعه در سال 2008 نشان داد که ورزش پیلاتس عضلاتی را که مسئول شکمی صاف و تخت هستند درگیر و تقویت می کند. اما پیلاتس فقط در مورد لاغر کردن دور کمر نیست: همچنین می تواند موجب هماهنگی کل بدن شده ، اندامی برازنده برایتان به ارمغان بیاورد، و به علاوه انجام فعالیت های روزانه را آسان تر سازد. 

 

شاید در ظاهر این تمرینات شبیه یوگا باشند اما پیلاتس و یوگا کاملا متفاوت هستند . یوگا علاوه بر تمرین‌‌های بدنی شامل رژیم غذایی، دستورات اخلاقی، تمرینات تنفسی و مراقبه با هدف تسهیل گردش انرژی حیاتی در بدن و در نتیجه فراهم آوردن فضای آسایش و آرامش ذهنی است. تمرکز تمرینات در ورزش پیلاتس بر روی قدرت بخشیدن به عضلات و بافت‌‌های بدن، طی انجام حرکات و با حفظ تکنیک است. 

برای به دست آوردن بدنی مقاوم با پیلاتس آماده اید؟  متخصص پیلاتس از نیویورک، کریستین مک گی، برنامه روزانه 20 دقیقه ای آماده کرده است. این برنامه را طی یک ماه ،سه بار در هفته انجام دهید و شاهد نتایج آن باشید .

دایره در هوا 

برای عضلات مرکزی، درونی ران،مفصل ران و باسن

دستان خود را پشت سرتان بگذارید و به پشت خود دراز بکشید. با کشش بالاتنه خود از زمین ماهیچه های شکمتان را منقبض کنید. پای راستتان را 10 سانتیمتر بالا بیاورید(یا اگر خیلی سخت است روی زمین بگذارید) و پای چپتان را مستقیم به سمت بالا بکشید. در حالی که مفصل رانتان را ثابت نگه داشته اید، با پای چپتان 4 بار دایره در جهت عقربه های ساعت بکشید؛ عکس حرکت را 4 بار درخلاف جهت عقربه های ساعت انجام دهید. هر دو پایتان را پایین آورده، جهت خود را عوض کنید و حرکت را تکرار کنید.

حرکت تخته 

برای ماهیچه سه سر، بازو، قفسه سینه،میانی، عضلات چهار سر ران ، همسترینگ، باسن

در حالی که نشسته هستید و پاها به سمت جلو درازند، دستهایتان را پشت کمرتان قرار دهید در حالی که انگشتهایتان رو به روی هم قرار بگیرند. هر دو پا را صاف کنید و پاشنه ها را روی زمین به هم بچسبانید. هنگامی که به سمت بالا برمیخیزید ماهیچه های شکمتان را منقبض کنید. خط صافی را از پا تا نوک انگشتان شکل دهید. به همان حالت ادامه دهید و شانه هایتان را به هم نزدیک کنید. آرنجتان را قفل نکنید.پای چپتان را تا جایی که می توانید بلند کنید، سپس بدون اینکه مفصل رانتان خم شود آن را پایین بیاورید. 4 بار انجام دهید؛حرکت در سمت مخالف تکرار کنید.

لگد زدن

برای ماهیچه های سه سر،بازو، قسمت میانی ،باسن،همسترینگ و پشت

زانو بزنید،انگشتان را روی زمین قرار دهید،پشتتان را صاف نگه دارید(به هیچ سمتی خم نباشد). شکمتان را به سمت ستون فقراتتان به داخل بکشید و عضلات آن را منقبض کنید. هر دو زانوی خود را به اندازه 2 اینچ از زمین بلند کنید. در حالی که ماهیچه های شکم درگیرند، زانوی راست را به سمت بینی بیاورید. سپس پای راست را مستقیم به سمت بیرون بیاورید و باسنتان را منقبض کنید. ماهیچه های پایین تنه را منقبض نگه دارید و در حالی که مفصل رانتان به سمت زمین است از پشتتان محافظت کنید. حرکت را 8 بار تکرار کنید، پاهایتان را عوض کنید و ادامه دهید.

شیرجه قو

برای عضلات سه سر، شانه ها ،پشت، کشش ماهیچه های شکم، قفسه سینه

به شکم بخوابید، دستاهایتان را از بالای سر بکشید، انگشتهای پایتان را به سمت بیرون نگه دارید. بازوها و پاهایتان را حدود 6 اینچ از زمین جدا کنید. برای یک لحظه، تصور کنید پاهایتان از مفصل ران به عقب کشیده شده اند. بعد بازوهایتان را در دو طرف به سمت پشت حلقه بزنید. تنفس کنید و در حالی که کف دستهایتان رو به هم هستند دست هایتان را به سمت انگشتهای پا بکشید. تا یک بشمارید و بازوهایتان را به حالت اول برگردانید. کل بدنتان را شل کنید. این حرکت را 6 تا 8 بار تکرار کنید.

تخته به پهلو 

برای عضلات سه سر،بازوها،میانی ، کمر

روی سمت راست بدنتان دراز بکشید، دستها به حالت عمودی و پاها روی هم. با بالا کشیدن مفصل را ، ماهیچه های شکم و سمت راست کمرتان را درگیر کنید طوری که از سر تا پا شکل مستقیمی را ایجاد کنید. دست چپتان را به سمت بیرون دراز کنید و به همان حالت بمانید. دست چپتان را بالا بیاورید طوری که به فاصله  میان قفسه سینه تا زمین برسد. و دستتان را بچرخانید. به حالت اول برگردید و حرکت را 4 بار تکرار کنید؛ سپس بدنتان را به سمت پایین بیاورید. حرکت را روی سمت دیگر بدنتان انجام دهید.

منبع: آی بانو

نکاتی در مورد تعویض مفصل زانو

۱) سن مناسب برای جراحی مفصل زانو چه سنی است؟

سالیان دراز اعتقاد بر این بود که تا زمانیکه فرد به هر نحوی با زانوهای عمل نکرده راه میرود نیازی به جراحی تعویض مفصل زانووجود ندارد ، اما امروزه میدانیم که در شرایط آرتروز شخص بتدریج میزان فعالیت خود را بر اساس درد کم کرده و لذا درد کمتری حس میکند و این باعث میشود که فرد بیمار کم کم علیرغم عدم شکایت واضح از درد، کم فعالیت و زمین گیر شود. پیشرفت تکنیکهای جراحی ، تکامل مهندسی ساخت پروتزها و پیشرفته تر شدن تکنیکهای باز توانی باعث شده که دیگر محدودیت سنی برای این عمل جراحی مطرح نباشد و بر اساس ماهیت بیماری و شدت آن تصمیم به تعویض یا عدم تعویض مفصل زانو گرفته میشود. توصیه شده در افراد جوان زیر ۶۰ سال تا جای ممکن از روشهای جایگزین استفاده گردد که البته مطلق نیست و موارد بسیاری از بیماران در سنین پایین تر تحت جراحی قرار میگیرند. در افراد بالای ۶۰ سال محدودیت نداشته و تازمانیکه فردی از سلامت نسبی جسمانی و روانی بهره مند باشد میتواند تحت جراحی تعویض مفصل زانو قرار بگیرد که بر اساس صلاحدید جراح ارتوپد خواهد بود(شکل ۱)

۲) آیا مشکلات طبی در افراد پیر ممنوعیت برای تعویض مفصل زانو است؟

باید توجه داشت که هیچ عمل جراحی نمیتواند فاقد خطر باشد و این خطرات در سنین بالا تر و نیز مشکلات طبی طبیعتا افزایش میابد ، ولی به هر حال عمل جراحی تعویض زانو برای سنین بالا بوده و در افراد جوان اصولا نادر است و در صورتیکه آمادگیهای قبل از عمل به صورت صحیح صورت بگیرد و عمل جراحی توسط ارتوپد ماهر انجام گردد حتی در بیماران بالای ۸۰ سال و با سابقه بیماریهای قلبی، ریوی و یا دیابت هم قابل انجام وکاملا موفق است(شکل ۲)

۳) آیا چاقی برای تعویض مفصل زانو ممنوعیت است؟

وزن بالا علاوه براینکه باعث تخریب مفصل میگردد به همان صورت نیز بر روی مفصل مصنوعی ااثر مخرب دارد ، به علاوه افراد چاق داری بیماریهایی از قبیل فشار خون یا دیابت هم هستند که این خود خطر آفرین است ، اما از طرفی نیز شخصی که دارای آرتروز زانو است به علت عدم توانایی راه رفتن وفعالیت نمیتواند براحتی وزن خود را پایین بیاورد ، لذا انتخاب بیمار باید با سبک وسنگین کردن کلیه شرایط و در نظر گرفتن انگیزه بیمار برای لاغری بعد از عمل صورت پذیرد و چاقی های متوسط هرگز ممنوعیتی برای تعویض مفصل زانو نیستند.(شکل ۳)

۴) تفاوت تعویض کشکک زانو با تعویض مفصل زانو چیست؟

تعویض کشکک زانو واژهای است که به غلط در بین افراد عادی جامعه مصطلح شده و در واقع همان تعویض کامل مفصل زانو است(شکل ۴)

۵) مدت زمان بستری برای عمل جراحی مفصل زانو چقدر است؟

بیماران معمولا بین ۴ تا ۶ روز در شرایط عادی در بیمارستان بستری هستند . در طی بستری از فردای روز عمل میتوانند به کمک واکر(Walker) راه بروند و نظافت شخصی خود را نیز از طریق توالت فرنگی انجام دهند.(شکل ۵)

۶) عمر پروتزهای مفصل زانو چه مدت است؟

امروزه با پیشرفتهای حاصله در علم مهندسی پزشکی و مواد و نیز بهتر شدن تکنیکهای جراحان در شرایط ایده آل بین ۱۰ تا ۱۵ سال عمر پروتزهای زانو میباشد که بعد از مشکل دارشدن آن مجددا میتوان پروتز دیگری را جایگزین آن نمود.( شکل ۶)

آموزش CPR

احیای قلبی ریوی یک مانور حیات بخش می باشد که بکمک آن تنفس و گردش خون فرد آسیب دیده حفظ می شود تا از نرسیدن موادغذایی و اکسیژن به مغز او و مرگ مغزی در فرد جلوگیری شود.

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز  ،  اغلب مردم از مواجه شدن با موقعیت اورژانس متنفرند البته این موضوع بیشتر به این سبب نیست که نمی خواهند،‌ بلکه آنها نگرانند که ندانند چه انجام دهند .

این مانور حیاتی می تواند بدون احتیاج به هیچ وسیله اضافی نیز انجام گیرد و انجام صحیح و به موقع آن جان انسانهای زیادی را از مرگ حتمی نجات می دهد.

آیا می دانید که چه بسا فردی که دچار ایست قلبی تنفسی شده است با انجام صحیح مانورهای احیا قلبی تنفسی می تواند از مرگ حتمی نجات پیدا کند در مواردی مثل ایست قلبی , غرق شدن , خفگی , مصرف زیاده از حد مواد مخدر و مشروبات الکلی , احیای قلبی ریوی می تواند فرد را به زندگی باز گرداند.

در مقاله زیر مروری بر حیای قلبی ریوی خواهیم داشت :
- هر بیماری که  دچار ارست قلبی – تنفسی شود نیاز به CPR  دارد.

آرام باشید . اگر نمی توانید با اطمینان و ایمن کمک کنید ، نباید کمک کنید . « مهم است که آرام باشید و مطمئن شوید وقتی که قصد کمک کردن دارید که خود و دیگری را به خطر نمی اندازید .

●  هنگامی که شما منتظر رسیدن اورژانس هستید :

هوشیاری را چک کنید ، بپرسید : آیا شما خوبید ! اگر پاسخ داد ،‌ بپرسید آیا می دانید کجا هستید ؟ چیزی بپرسید که سطح تمرکز را نشان دهد . اگر بدون پاسخ بود ، نبض را چک کنید ، چک کنید و ببینید آیا نفس می کشد . اگر تنها هستید باید یکی را برای کمک پیدا کنید .

تنفس را کنترل کنید : به تنفس از راه بینی گوش کنید ، و به سینه برای بالا و پایین شدن نگاه کنید . نبض را یا از مچ یا گردن بگیرید . اگر فرد تنفس و نبض داشت ، باید تا رسیدن کمک صبر کنید . دوباره تماس با ۱۱۵ می تواند به شما کمک کند که چطور نبض کسی را بگیرید .

●   CPR را شروع کنید :

اگر بیمار نفس نمی کشد یا نبض ندارد ، CPR  را شروع کنید.

موضوع ناراحت کننده این است که مردم اگر CPR را بلد نباشند ، می ترسند آنرا انجام دهند ، زیرا نمی  خواهند کار اشتباهی انجام دهند .

مهمترین چیز آن است که اگر شخص نفس نمی کشد ، او را در وضعیت چانه به سمت بالا قرار دهید ، تا زبانش از مسیر راه هوایی خارج شود . ( پس راه هوایی باز می شود ) و سپس ماساژ سینه را شروع کنید .

CPR * دارای سه مرحله می باشد.

الف) Basic Life Support

ب) Advanced Cardiac Life Support

ج) Post CPR

- شایعترین علت ایست قلبی  MI است.

- ۶۰ تا ۹۰ ثانیه بعد از ایست قلبی ارست تنفسی ایجاد می شود .

- شایعترین آریتمی ها که نیازمند به اقدامات احیا می باشند VT و VF است در این مواقع بیمار ممکن است هوشیار باشد. VF جز مواردی است که اقدامات بلافاصله باید شروع شود.

-  Basic Life Support  شامل:  الف) A :Air way      ب) B: Breathing       ج) C: Circulation

البته در تغییرات جدید ابتدا ماساژ قلبی شروع می شود.(CAB)

●  قدم اول:

- ماساژ قلبی بلافاصله بایستی شروع شود.

- می توان قبل از شروع ماساژ قلبی ابتدا یک ضربه  درست در ناحیه وسط استرنوم وارد می کنیم.        (Precordial Thump)

- این ضربه حکم یک دفیبریلاسیون مکانیکی را دارد. دست باید به تنه متصل باشد و از آرنج خم شود و با ناحیه هایپوتنار دست ضربه وارد شود.

- زیر یکسال مجاز به زدن ضربه نمی باشیم. حداکثر دو ضربه مجاز می باشیم.

●  شرایط یک ماساژ قلبی مناسب:

۱) کف دست را روی پشت دست دیگر گذاشته و انگشتان را درهم نموده و بدون تماس انگشتان با بدن فرد کف دست را در قسمت یک سوم تحتانی استرنوم قرار می دهیم.

۲) عمق فشار در یک فرد بالغ حداقل ۵ سانتی متر است.

۳) آرنج نباید خم شود.

۴) حتماً باید شانه فرد  CPR کننده عمود بر بیمار باشد ( راستای فشار عمود بر استرنوم باشد)

۵) زمان  compression  و Decompression  باید برابر باشد. اجازه بدهیم کامل قفسه سینه برگردد.

۶) حداقل ماساژ ۱۰۰ ضربه در دقیقه است.

۷) در CPR بعد از ۳۰ ماساژ ۲ تنفس می دهیم .

- در یک ماساژ مناسب نبض های پریفرال احساس می شوند.

●  قدم دوم:

-  در بررسی راه هوایی  اولین اقدام خارج کردن جسم خارجی است ( مثل دندان مصنوعی)

- مانور Finger Sweep : انگشت را داخل  دهان کرده و جسم خارجی را بیرون می آوریم. ( بین ۱ تا ۸ سال مجاز نیستیم خصوصاً زیر یک سال چون می تواند باعث اسپاسم حنجره شود)

- پوزیشن مناسب برای باز کردن راه هوایی Head Tilt – Jaw Thrust  است که به صورت اکستنشن نمودن سر و بالا و جلو بردن  چانه است. ( بالا و جلو بردن چانه: این عمل با هر دو دست انجام می شود به طوری که هر دو شست را روی چانه فرد گذاشته و چهار انگشت دو دست را در دوطرف زیر فک گذاشته و با فشار کمی بالا آورده سپس در خلاف عقربه های ساعت به جلو هدایت می کنیم. با این عمل زبان از جلوی راه هوایی کنار می رود.)

- وسایل مورد استفاده در باز نگه داشتن راه هوایی عبارتند از : Air Way  و لوله تراشه

- هدف از اکستنشن سر نزدیک کردن محور های نازوفارنکس و اوروفارنکس و تراشه فرد است و یا به عبارتی در یک مسیر قرار بگیرند.

●  قدم سوم:

- برای ایجاد تنفس سه راه در پیش روی داریم : الف) دهان به دهان که در شرایط خاصی انجام می شود. ب) دهان به بینی در فرد زیر یکسال انجام میشود ج) آمبو بگ که اکثراً برای تیم درمانی همین روش می باشد.

-  نحوه گرفتن آمبوبگ با ماسک بسیار مهم است ، چرا که بعضی اوقات قبل از اینتوبه کردن یا نیاز نبودن اینتوبه این روش استفاده می شود. اتصال کامل ماسک با صورت با یک دست انجام می شود به نحوی که با شست و انگشت اشاره قسمت لوله ماسک را گرفته و با سه انگشت دیگر به شکل یک چنگگ در زیر فک از زاویه مندیبل به بالا گرفته می شود و با فشار آن را به صورت می چسبانیم. کانکشن اکسیژن هم باید وجود داشته باشد.

- هوای  تنفسی ( هوای اطاق) دارای ۲۱% اکسیژن می باشد.

- به ازای هر لیتر در دقیقه اکسیژن دریافتی ۴% کسر اکسیژن دمی (FIO2) افزایش می یابد.( مثلاً با دادن ۲ لیتر اکسیژن کسر اکسیژن دمی به این ترتیب خواهد شد          ۲۹%   =  (۲*۴) +  ۲۱%

-  با کانولای بینی حداکثر ۴۴% می توان اکسیژن داد.

- برای  FIO2 بیشتر از ۴۴ % از ( مثل MI ) از ماسک استفاده می شود. ماسک بین ۵۰ تا ۶۰ درصد می تواند FIO2 را بالا ببرد.

- برای  FIO2 های بالاتر (۱۰۰-۸۰%) از ماسک به همراه Reserved Bag  استفاده می شود.

●  باز کردن راه هوایی  Air way

اولین قدم باز کردن راه هوایی فرد است .در فرد بیهوش تمامی ماهیچه ها شل شده اند.عضلات زبان و گردن هم از این قاعده مستثنی نیستند و احتمال دارد که زبان به طرف حلق بر گردد و راه هوایی را مسدود کند .

کف دست را روی پیشانی مصدوم گذاشته و سر او را به طرف عقب بر گردانید . همزمان با این کار دست دیگر را زیر چانه او قرار داده و به سمت بالا فشار دهیدبه طوریکه دندانهای فک بالا و پایین در مقابل هم قرار گیرند . در صورت انجام صحیح این مراحل شما موفق به باز کردن را ه هوایی مصدوم خواهید شد .

مراقب باشید که دهان فرد را بیش از حد باز نشود چون در این صورت ممکن است زبان به عقب برگردد و راه هوای را مسدود کند .

●  دادن تنفس مصنوعی  Breathing

پس از بازکردن راه هوایی باید از وضعیت تنفس مصدوم أگاه باشید.ابتدا قفسه سینه فرد را برهنه کنید.

اگر صورت مصدوم کبود و رنگ پریده باشد .

نه جریان هوا از بینی و دهان فرد حس شو د و نه صدایی که نشانگر جریان هوا باشد به گوش برسد.

قفسه سینه حرکت نداشته باشد.

تنفس وی قطع شده است و باید تنفس مصنوعی را آغاز کنید حتی اگر نتوانستید تشخیص دهید که فرد مذکورتنفس دارد یا نه نفس مصنوعی را آغاز کنید چون اگر فرد تنفس داشته باشد شما در هنگام تنفس مصنوعی متوجه می شوید.

●  تکنیک دادن تنفس مصنوعی

سررابه عقب متمایل کنید به صورتیکه دهان کمی بازتر باشد (نحوه باز کردن راه هوایی در مبحث قبل آمده است.)با انگشتان دستی که روی پیشانی مصدوم است سوراخهای بینی فرد را ببندید .

دهان خود را روی دهان مصدوم بگذارید بطوریکه , لبهای شما کاملا اطراف دهان اورا بگیرد.با یک بازدم عمیق هوارا وارد دهان فرد مصدوم کنید.همزمان از گوشه چشم خودبه قفسه سینه فردنگاه کنید وببینید آیا هنگامی که درون مجاری هوایی اومی دمید قفسه سینه بالا می رود یا نه ؟

وقتی قفسه سینه فرد بالا می آید تنفس را قطع کنید ودهان خود را از دهان فرد دا کرده و بینی اورا آزاد بگذارید و خودتان برا ی تنفس بعدی نفس بگیرید.

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز  ، هنگام تنفس موثر سینه وشکم مصدوم بالاو پایین می آید , احیاگر حس می کند که بادکنکی را پر میکند و پس از دمیدن حجم معینی , مقابل ورود هوای اضافه تر مقاومت احساس میکند .به تدریج رنگ پوست فرد از زردی و کبودی به صورتی تغییر می یابد.

●  ماساژ قلبی  Circulation

پس ازدادن یک یا دو تنفس مصنوعی در صورتیکه فرد تنفس خود را بازنیابد باید نبض فرد را کنترل کرد.

●  طریقه کنترل کردن نبض :

پس از آنکه تنفس مصنوعی تمام شد کف دست را از روی پیشانی فرد بر ندارید و دو انگشت دست دیگر را در وسط گردن بالای نای و حنجره روی برآمدگی جلوی گردن ( سیب آدم ) بگذارید .

انگشتان خود را به آرامی به سمت پایین و کنار آن قسمت بلغزانید و سپس کمی فشار دهید . به مدت ۵-۱۰ ثانیه این کار را ادامه دهید تامطمئن شوید که نبض را حس میکنید یا نه؟

کنترل کردن نبض احتیاج به مهارت و دقت خاصی دارد شما نیز میتوانید با تمرین کردن و شرکت در کارگاههای عملی احیا تنفسی این مهارت را کسب نمایید .

اگر فرد نبض داشت به تنفس مصنوعی با اندزه’ دوازده بار در دقیقه ادامه دهید .  بیشتر

اگر فرد نبض نداشت باید بی درنگ ماساژ قلبی را همراه با تنفس مصنوعی آغاز کنید.زیرا فرد دچار ایست قلبی شده و احتمال دارد صدمات جبران ناپذیری به مغز وی برسد.

برای دادن یک ماساژ قلبی موثر علاوه بر اینکه باید ماساژ را با تکنیک صحیح انجام داد لازم است که وی را در وضعیت مناسبی بخوابانید.

بیمار را به پشت خوابانده , مطمئن شوید که وی روی یک سطح سخت قرار گرفته است . اما اگر فرد در رختخواب یا هر سطح نرم دیگری است وقت را تلف نکنید و فقط کافیست که اورا روی روی زمین بلغزانید یا اینکه یک تخته با هر شی صاف و سخت را از بین پشت او و ملحفه قراردهید .

کنار مصدوم زانو بزنید .

آخرین حددنده های او را با دو انگشت دستی که بالای فرد نزدیکتر است بیابید انگشتان خود را بسمت بالا بلغزانید تا یک فرو رفتگی در محل اتصال دنده های دو طرف برسید .

یک انگشت را در محل فرورفتگی بگذارید و انگشت دیگر را کنار آن قرار دهید سپس ته دست دیگر را در کنار آن دو انگشت قرار دهید .بعد ته دست دوم را روی دست اولی بگذارید .

موقعیت بدن خود را طوری تنظیم کنید که بازوها خم نشوند و شانه ها در امتداد نقطه اتکا دستها باشند . به اندازه ای بر جناغ فرد فشار وارد کنید که ۴-۵ سانتی متر پایین برود.

پس از انجام ۱۵ عدد ماساژ پشت سر هم ( این ۱۵ ماساژ در مدت ۱۱ ثانیه خواهد بود ) دو عددتنفس مصنوعی به فرد بدهید شما برای انجام این دو تنفس ۴ ثانیه فرصت دارید .این سیکل باید چهار بار در دقیقه تکرار شود برای اینکه بتوانید نسبت ۱۵:۲ را در هر دوره رعایت کنید بهتر است با هر ماساژ شماره آن را بلند بگویید .

بعد از یک دقیقه وضعیت مصدوم را ازریابی کنید .

اگر ضربان مداوم رگ گردن باز نگشته باشد دوباره احیای قلبی ریوی را با دو تنفس و ۱۵ ماساژ قلبی از سر بگیرید . شما برای انجام این دو تنفس و ۱۵ ماساژ , ۱۵ ثانیه فرصت دارید.

این کار را برای مدت ۳ دقیقه دیگر ادامه دهید .

اگر دراین مدت تنفس منظم فرد بازگشت نیازی به تکرار احیای قلبی ریوی نیست بلکه باید مرتب تنفس و نبض فرد را چک کنید .

اگر تنفس منظم فرد برنگشت تنفس مصنوعی را با سرعت ۱۲ عدد در دقیقه شروع کنید و همزمان نبض فرد را چک کنید .

**

توجه داشته باشید که وقفه در انجام مراحل احیای قلبی ریوی بیشتر از ۵ ثانیه نشود.